συμφυλακίτης

ὁ, θηλ. συμφυλακῑτις, -ίτιδος, ΜΑ

1. αυτός που είναι φυλακισμένος μαζί με κάποιον άλλον

2. αυτός που υπηρετεί ως φυλακίτης* μαζί με κάποιον άλλον.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + φυλακίτης «κρατούμενος, φυλακισμένος»].